کشورهای پیشرفته غربی و به ویژه آمریکا، از سالهای دهه 1950 استانداردهای روغن موتور را تهیه و عرضه کرده اند. کشورهای دیگر هم یا مستقیماً از آن استانداردها استفاده میکردهاند و یا کدهای ملی خود را برای معرفی استاندارد مزبور به کار میبرده اند. در آمریکا سه مؤسسه  API ,SAE ,ASTM با همکاری یکدیگر کار تهیه استانداردها را به عهده داشته اند. استانداردهای مزبور با علائمSAE  بیانگر  ویسکوزیته روغن و علائم  API برای کیفیت و کارایی روغن معرفی میشدند. ارتش آمریکا و ارتش انگلستان نیز با استفاده از استانداردهای SAE و API  استانداردهای ویژه مورد نظر خود را با علائم MIL-L و  Def-Stan  معرفی میکردند.

کشورهای اروپایی نیز مانند سایر کشورهای جهان، از استانداردهای آمریکایی استفاده میکردند، اما از دهه 1970 این استانداردها تحت علامت CCMC (کمیته اروپایی سازندگان خودرو) معرفی شدند. این کمیته بعدها به ACEA  تغییر نام داد. از سوی دیگر، در آمریکا و ژاپن هم سازندگان خودرو، از عدم سرعت کافی API ,SAE ASTM  در تدوین استانداردهای مورد نیاز آنان برای روغن موتور ناراضی بودند، اقدام به تدوین استاندارد جدیدی به نام ILSAC  نمودند.

علاوه بر سازمانها و مؤسسات یاد شده، شرکتهای بزرگ و معتبر خودروسازی نیز استانداردهای ویژه خود را دارند. مثلاً مرسدس بنز در اروپا و ماک در آمریکا، از جمله این شرکتها هستند.